..............कुछ भी नहीं

मोहब्बत वफ़ा के सिवा कुछ नहीं,

दुनियाँ ग़म के सिवा कुछ नहीं.

उनके पास हमारे सिवा सब कुछ है,

पर हमारे पास उनके सिवा कुछ भी नहीं.

एका मुंगीची कथा

सुखामागे धावता धावता .......

सुखामागे धावता धावता. . . . .

सुखामागे धावता धावता विवेक पडतो गहाण,

पाण्यात राहूनही मग माशाची भागत नाही तहान.

स्वप्न सत्यात आणता आणता दमछाक होते खुप,

वाटी-वाटीने ओतलं तरी कमीच पडतं तुप.

बायका आणि पोरांसाठी चाले म्हणे हा खेळ,

पैसा आणून ओतेन म्हणतो पण मागु नका वेळ.

करियर होतं जीवन मात्र जगायचं जमेना तंत्र,

बापाची ओळख मुलं सांगती पैसा छापायचं यन्त्र.

चुकून सुट्टी घेतलीच तरी स्वत:च पाहुणा स्वत:च्या घरी,

दोन दिवस कौतुक होतं नंतर डोकेदुखी सारी.

मुलंच मग विचारू लागतात बाबा अजुन का हो घरी?

त्यांचा ही दोष नसतो त्यांना सवयच नसते मुळी.

क्षणिक औदासिन्य येतं मात्र पुन्हा सुरु होतं चक्र,

करियर करियर दळन दळता स्वास्थय होतं वक्र.

सोनेरी वेली वाढत जातात घराभोवती वाढलेल्या,

आतून मात्र मातीच्या भिंती कधी न सारवलेल्या.

आयुष्याच्या संध्याकाळी मग एकदम जाणवू लागतं काही,

धावण्याच्या हट्टापायी श्वासच मुळी घेतला नाही.

सर्व काही पाहता पाहता आरशात पाहणं राहून गेलं,

सुखाची तहान भागता भागता समाधान दूर वाहून गेलं.

______ (अज्ञात कवी)

RUPEE MAIL

लड़ते रहना........

इंसान को कभी हिम्मत नहीं हारनी चाहिए और उसी रवैये को प्रस्तुत करता हुआ ये शेर........... 

 लड़ते रहना इन अंधेरों से,

एक दिन सूरज तेरा ग़ुलाम बन जाएगा.

ग़म न कर काले बादलों का,

खुद आसमाँ तेरे लिए इन्हें हटायेगा.
_______________________________


क्या हुआ अगर आनेवाले इम्तिहान और भी है,
क्या हुआ अगर सामने तूफ़ान और भी है.
अभी तो आसमाँ के आगे आसमाँ और भी है,
तारों से आगे जीतने के लिए एक जहाँ और भी है.
तू फ़िक्र न कर ग़मों की ऐ दोस्त,
अभी राहों में आनेवाले खुशियों के मकाम और भी है.


हिम्मत न हार....................
                                            

_____   देव 

एक प्रश्न देवाला .....

एक प्रश्न विचारू देवा तुला,
का आणलेस या जगात मला।
इथे नाही मिळत सुख किंवा शांति,
सतत वेदना सतवतात मला।

सुर्याच्या फक्त एका किरणेसाठी,
आयुष्यभर मी तेवत राहिलो।
पण हाय रे दैवत माझे,
अंधकारच सापडले क्षणा-क्षणाला।

वाटत होते मनाला माझ्या,
जीवनात सुरेल संगीत रेलावे
पण मनातल्या आक्रंदाची कर्कशता,
नेहमी ऐकू येत असते मला।

ना साथी, ना सवंगडी, ना यार,
जीवनात माझ्या आहे एकान्ततेचं साम्राज्य।
कोणी नाही इथे माझं म्हणायला,
सगळेच परके वाटतात मला।

कर्तव्याला कधी चुकलो नाही,
जवाबदार्यांना कधी भुललो नाही।
तरी ही का मज कळेना,
अपयशाचा बादशाह म्हणतात मला।

लोकांना भीती वाटते ठिणग्यांची,
माझ्यात ज्वालामुखी जपलेय मी।
क्षण-प्रतिक्षण प्रत्येक स्वप्नांचे,
शव पेटताना दिसतात मला।

नाही कुठे विसावा, निवांत, व समाधान,
फक्त दुःख, वेदना,यातना दिलेस तू मला।
वेळ मिळाल्यास कधी माझ्याकडे बघून घे,
आणि मग तू सांग मला,

खरंच का आयुष्य म्हणतात ह्याला,
खरंच का आयुष्य म्हणतात ह्याला ...............



_______ देव

खुप दिवस झाले.........

खुप दिवस झाले

खुप दिवस झाले,
तुला घट्ट मिठीत घेतले नाही।
तुझ्या श्वासांशी माझा श्वास जुळला नाही,
तुझ्या केसात एखादा गजरा माळला नाही।

खुप दिवस झाले,
तू माझ्या जवळ बसली नाही।
घेउनी तुझ्या हातात हात माझा,
तुझ्या मनातली बात तू मांडली नाही।

खुप दिवस झाले,
तुझा चेहरा निरखून पाहिला नाही।
तुझ्या डोळ्यात नेहमी असणारा चेहरा माझा,
मी निवांतपणे पाहिलाच नाही।

खुप दिवस झाले,
तू माझ्या खांद्यावर डोकं ठेउन झोपली नाही।
तुला गाढ़ झोपेत असताना,
अधीर मनाने मी पाहिले नाही।

खुप दिवस झाले,
आपण समुद्राच्या काठी गेलो नाही।
एकमेकाचा हात घट्ट धरुनी,
आपण दूर- दूर पर्यंत चाललो नाही।

खुप दिवस झाले,
तुझ्या ओठातले मधु प्यायलो नाही।
अनमोल त्या गुलाबी पाक्ळयांचा,
नाजुक तो स्पर्श अनुभवला नाही।

खुप दिवस झाले,
तुला खळखळुन हसवले नाही।
उदासीन तुझ्या त्या ओठांवर,
माझ्यामुळे स्मित फिरकले नाही।

खुप दिवस झाले,
आपण मनसोक्त प्रेम केलेच नाही।
अख्या दुनियेचा विचार करता - करता,
आपण आपलाच विचार केला नाही।

खुप दिवस झाले,
तुझ्या डोळ्यातले अश्रु पुसले नाही।
सतत दुःखामुळे वाहणार्या त्या झर्याला,
तुझ्या जवळ येउन मी थांबवले नाही।

खुप दिवस झाले,
खुप आवडतेस तू मला हे सांगितले नाही।
तुझ्याशिवाय जगणे कठिण नव्हे अशक्य आहे,
हे तुझ्या कानात परत एकदा सांगितले नाही।

खुप दिवस झाले,
मोकळ्या मनाने तुझ्यापुढे रडलो नाही।
भरपूर वेदना आहेत जीवनात माझ्या,
हे तुला सांगू शकलो नाही।

खुप दिवस झाले,
आपण पहिल्यासरखे जगलोच नाही।
तू माझीच आणि मी फक्त तुझाच आहे,
अशारित्या आपण वाग्लोच नाही।

चल ना सये सारे विसरुया,
एकमेकात अशे गुंतुया।
पुन्हा अशे भेटूया,
जसे आपण कधी भेटलोच नाही।

कारण खुप दिवस झाले .......................


______देव

........वक्त नहीं

........वक्त नहीं

हर खुशी है लोगों के दामन में,
पर एक हँसी के लिए वक्त नहीं।
दौड़ती हुई इस दुनियाँ में,
आजकल ज़िन्दगी के लिए ही वक्त नहीं।

माँ की लोरी का एहसास तो है,
पर माँ को माँ कहने का वक्त नहीं।
सारे जाने-पहचाने नाम मोबाइल में है,
पर किसीसे दोस्ती के लिए वक्त नहीं

गैरों की अब क्या बात करें हम,
जब अपनों को अपनो के लिए ही वक्त नहीं।
पराये एहसानों की क्या कदर करें,
जब अपने सपनों के लिए ही वक्त नहीं।

आंखों में है नींद भरी,
पर यहाँ सोने का भी वक्त नहीं।
दिल है ग़मों से भरा हुआ,
पर अब तो रोने का भी वक्त नहीं।

तू ही बता ऐ ज़िन्दगी,
इस ज़िन्दगी का क्या होगा।
के, हरपल मरनेवालों को,
जीने के लिए भी वक्त नहीं।

दर्दभरा फ़साना

एक परिंदे का दर्दभरा फ़साना था,
टूटे हुए पंख और उड़ते हूए जाना था।
तूफान तो वो झेल गया पर हुआ एक अफ़सोस,
वही डाल टूटी जिसपे उसका आशियाना था।

शुभ दिपावली

शुभ दिपावली

शुभं करोती कल्याणं आरोग्यम धनसंपदा ।
श्त्रुबुद्धिविनाशाय दीपज्योतिर्नमोऽस्तुते ॥
दीप ज्योति: परब्रम्हा दीप्ज्योतिजनार्दन: ।
दीपो हस्तु मे पापं दीपज्योतिर्नमोऽस्तुते ॥

शुभ धनत्रयोदशी

छत्रपती शिवाजी महाराज १९

छत्रपती शिवाजी महाराज १८

छत्रपती शिवाजी महाराज १७

छत्रपती शिवाजी महाराज १६

छत्रपती शिवाजी महाराज १५

छत्रपती शिवाजी महाराज १४

छत्रपती शिवाजी महाराज १३

छत्रपती शिवाजी महाराज १२

छत्रपती शिवाजी महाराज ११

छत्रपती शिवाजी महाराज १०

छत्रपती शिवाजी महाराज ९

छत्रपती शिवाजी महाराज ८

छत्रपती शिवाजी महाराज ७

छत्रपती शिवाजी महाराज ६

छत्रपती शिवाजी महाराज ५

छत्रपती शिवाजी महाराज ४

छत्रपती शिवाजी महाराज ३

छत्रपती शिवाजी महाराज २

छत्रपती शिवाजी महाराज १

प्रेम असावे असे

प्रेम असावे असे

एक होतं छोटंसं तलाव। पाण्याने समृद्ध भरलेलं व चोहिकडे हिरवळ असलेलं। त्याचं पाणि इतकं गोड़ होतं की लोकं त्याने आपली तहान भागवायचे। पण कोणालाही त्या तलावाशी आपुलकी वाटायची नाही। मग एके दिवशी ते तलाव सुकले। जे लोक त्याच्या पाण्याने तहान भागवायचे, तेच आता त्याला कुरूप आणि कचरा टाकायचे ठिकाणम्हणु लागले। त्या तलावाला आत फक्त आस होती पावसाची। मग शेवटी पावसाळा आला। त्याला आशा होती की एक तरी ढग त्याच्यावर कोसळणार। पण त्याची ही आशा खोटी ठरली आणि सारे ढग हळुहळु वाहून गेले। तलाव पुन्हा निराश झाले।

मग एक शेवटचे ढग तिथून पसार झाले। त्याला त्या सुकलेल्या तलावाला पाहण्याची इच्छा झाली। ते ढग क्षणभर तिथेच थांबुन तलावाला बघत राहिले। बघता-बघता त्याचा तलावाशी जीव जुळला आणि ते ढग त्या तलावावर आपले सर्वस्व लुटवुन वर्षु लागले। त्या ढगाने असा वर्षाव केला की ते तलाव भरून वाहू लागले आणि त्याला आपले हरवलेले सौंदर्य परत मिळाले व ते ढग पूर्णपणे रिकामे झाले।

शेवटी तलावाने त्या ढगाला विचारले "त्यागुनी सर्वस्व आपुले, रूप तू माझे का सावारलेस। " तलावाच्या प्रश्नाचे ढगाने हसत उत्तर दिले, "तुझे सौन्दर्य तुला परत मिळाले, याचे मला आहे अभिमान खुप। आणि त्यात मी काही थोर कार्य केले नाही, कारण जे तुला पुन्हा मिळाले तुझे रूप, जरा नीट बघ, त्यात आहे माझेच स्वरुप। म्हणुन उपकार मानून माझ्या प्रेमाचं अपमान करू नकोस।" आणि ते ढग पूर्णपणे कोसळुन त्या तलावाच्या अंतरात विलीन झाले आणि तलावाने पण त्याला आपल्यात सामावून घेतले।
यालाच म्हणतात निरपेक्ष, निस्वार्थ आणि पवित्र प्रेम, जे आपण प्रकृतिकडून शिकायला हवे।

___ देव

किसीने समझा ही नहीं

मैं कहना चाहता हूँ क्या,
ये किसीने समझा ही नहीं।
इस दिवाने दिल का अरमान हैं क्या ,
ये किसीने समझा ही नहीं।
मेरी हँसी के साथ-साथ,
वो भी हँस दिए ज़ोर से।
किन हालातों में हँसता हूँ मैं,
ये किसीने समझा ही नहीं।
____ देव

इम्तिहान

क्या हुआ अगर आनेवाले इम्तिहान और भी हैं,
क्या हुआ अगर सामने तूफ़ान और भी हैं।
अभी तो आसमान के आगे आसमान और भी हैं,
तारों से आगे जीतने के लिए एक जहाँ और भी है।
तू फ़िक्र ना कर ग़मों की ऐ दोस्त,
अभी राहों में आनेवाले खुशियों के मकाम और भी हैं
___देव